از خود سؤال کنید که آیا مشکل قابل حل است؟
پژوهشها نشان میدهد که بهطور موقت با تصور این سؤال، احساس اضطراب کمتری خواهید کرد. نگرانی و حل مشکل دو موضوع کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند. حل مشکل در واقع ارزیابی شرایط و برداشتن گامهای مشخص برای برخورد با آن است؛
اما نگرانی بیش از حد، شما را از رسیدن به راه حل مناسب باز میدارد. مهم نیست که چقدر وقت خود را صرف فکر به بدترین شرایط میکنید، مهم این است که وقتی آنها اتفاق میافتند، هیچ راه حل مناسبی برای برخورد با آنها در ذهن شما وجود ندارد.
• میان نگرانیهای قابل حل و لاینحل تفاوت قائل شوید: اگر دچار نگرانی شدید، اول از خود سوال کنید که آیا میتوانید آن را حل کنید؟ آیا نگرانی شما احتمال و خیالپردازی است و آیا میتـوانید برای دور کردن آن کاری انجام دهید یا خارج از کنترل شماست؟ برخی از نگرانیها قابل حل هستند؛ مثل نگرانی در مورد عدم پرداخت بدهی. میتوانید با طلبکار خود صحبت و شیوههای مختلف پرداخت را بررسی کنید.
برخی دیگر راهحلی ندارند؛ مثل نگرانی در مورد اینکه ممکن است روزی دچار سرطان شوم و یا فرزندم تصادف کند و . . . اگر نگرانی قابل حل است از تمام روشهای ممکن، و راهحلهای مختلف را بررسی کنید. بیشتر بر چیزی تمرکز کنید که میتوانید آن را تغییر دهید و شرایط و واقعیتهای خارج از کنترل را فراموش کنید. بعد تمامی گزینهها را ارزیابی و برای انجام آن برنامهریزی کنید. قطعاً اکنون احساس بهتری خواهید داشت.
• مقابله با نگرانیهای لاینحل: اگر نگران موضوعی هستید که هیچ روش پیشگیری و یا راه حلی ندارد چه کاری میتوانید انجام دهید؟ اگر مبتلا به نگرانی مزمن هستید و نگرانیهای شما از این دست مشکلات است، در چنین مواردی کنترل احساسات بسیار مهم است. در اینگونه موارد به محض سرکوب احساسات مجدداً دچار اضطراب میشوید. و همیشه علت اینکه چرا چنین فکرهایی میکنید را از خود جویا میشوید. تنها راه مبارزه با آنها چرخه معیوب و در آغوش گرفتن احساسات است.
در ابتدا به دلیل اعتقادات منفی که در احساسات و عواطف شما وجود دارد، ممکن است این امر ترسناک به نظر برسد. حقیقت این است که به رسمیت شناختن احساسات به عنوان بخشی از انسان بودن شماست که میتوانید در مورد آنها آگاهی بیشتری کسب کرده و میان عقل و احساستان توازن بهتری برقرار کنید. برای ایجاد این توازن به نکات زیر دقت کنید:
• قبول عدم قطعیت: ناتوانی در تحمل عدم اطمینان نقش بزرگی در اضطراب و نگرانی دارد. افرادی که به نگرانی مزمن مبتلا هستند، دائم نگران آیندهاند، در حالی که نمیتوانند هیچ روشی برای جلوگیری از اتفاقات ناخوشایند پیدا کنند. ممکن است تصور کنید که با نگرانی احساس امنیت بیشتری دارید، ولی این واقعاً فقط یک توهم است، زیرا زندگی قابل پیشبینی نیست. با فکر کردن به اتفاقات بد نمیتوانید از انجام آنها جلوگیری کنید و فقط شما را از لذت بردن از زمان حال وا میدارد. به سوالات زیر پاسخ دهید تا بتوانید درک درستی از عدم اطمینان وقایع پیدا کنید:
آخرین دیدگاهها